طراحی ایستگاه دوچرخه اشتراکی با رویکرد تعامل گرا برای شهر تبریز

تصور دنیای بدون مصنوعات، امروزه امری غیر ممکن است. آن ها ما را احاطه کرده اند، در همه جا حضور دارند و زندگی ما را تحت تأثیر قرار می دهند. این مصنوعات علاوه بر جنبه های کارکردی و زیبایی شناختی که دارند، تأثیرات روانی نیز بر کاربران می گذارند. آنها فراتر از یک کالای مصرفی بوده، دارای هویت و معنی در جامعه ی مورد استفاده خود می باشند و اغلب جایگزین مناسبات اجتماعی می گردند. موضوع معنا در محصولات نقش بسیار مهمی در ایجاد ارتباط بین کاربر و محصول دارد. معنا شناسی محصول به نحوه ارتباط محصول با انسان مربوط می شود و یا بهتر بگوییم نخستین جزء لازم برای ارتباط است. اما مسئله این است که این موضوع بیشتر در رسیدن به اهداف اقتصادی در صنعت از طریق سوق دادن جامعه به سوی مصرف مورد استفاده قرار می گیرد، که پیامدهای مخربی برای جامعه و محیط زیست به همراه داشته است. اینجاست که نقش طراحان بیش از پیش آشکار می شود تا این جریان را در جهت ارتقاء سطح کیفی زندگی تغییر دهند. تغییر از مصرف و خرید تولید صنعتی به خرید خدمات؛ و این مستلزم تغییرات بنیادی در نگرش افراد نسبت به مصنوعات و خدمات است، بگونه ای که با ایجاد تفکر خوب از طریق تعامل با محصولات خدماتی و تجربه ی آن بتوان این نگرش را بوجود آورد که با استفاده، از محصولات خدماتی در فعالیتی فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی شرکت نموده اند و در رسیدن به جامعه ای سالم سهیم شده اند. ایجاد چنین نگرشی راهی است که به ایجاد رابطه با محصولات خدماتی و تداوم آن کمک خواهد کرد. بحث معنا از مباحثی است که محصول را از ظرفیت محتوایی آن فراتر برده و می تواند موجب تسریع این رابطه گردد و استفاده از آن محصول را در جامعه نهادینه سازد.